Euskara, Europan aztergai
XIX. mendean zehar, euskararen erabilerak oso atzerakada handia
izan zuen, landa inguruetan batez ere, Nafarroan eta nagusiki
Araban. Madrilen eta Parisen zentralismoa, hiri- eta industria-
burgesia sortu berriaren euskararekiko hoztasuna eta
Karlistaldien (1833-1876) emaitza, foruen abolizioa iritsi
baitzen 1876an, izan ziren gainbehera honen eragileak;
eta Iruñea eta Bilbo hiriburuetan ere gertatu zen
prozesua. Iparraldean, euskaldunen kopurua mantendu
bazen ere, euskararen gizarte ospeak nabarmen
egin zuen behera. Paradoxikoa bada ere, eta Erromantizismoaren
bihotzean sarturik, euskarak bereganatu
egin zuen Europako kulturaren arloko intelektualen
arreta, ikertu beharreko altxortzat.
146. Hizkuntzaren zatiketa handienaren unea da literaturan,
zeren eta arau baturik ez izatean egile bakoitzak
bere euskalkia baliatzen baitu. Martin Duhalde
izan zen, bere Meditacioneac (1809) lanean,
ortografiako arauak euskararen ezaugarrietara
egokitu beharra planteatu zuen lehenetako
bat. 147. Wilhelm von Humboldt, (Potsdam,
1767-1835) hizkuntzalari alemaniarra
izan zen Europako kultur giroetan euskarari
buruzko informazio zehatzak zabaldu
zituen lehena, eta berarekin hasi
zen hizkuntzaren ikerkuntza zientifikoa.
Garai honetan bertan, Louis Lucien
Bonaparte printzeak ere euskararen gaineko
ikerkuntzak egin zituen, euskalkiak
harturik nagusiki langai. 148. Victor Hugo idazle frantsesa
(Besançon, 1802-1885) sarritan
etortzen zen Euskal Herrira, eta oso
sentsibilitate handia erakutsi zuen, beti,
bertako hizkuntza eta kulturarekiko:
Lotura ezkutu eta sakon batek (…)
biltzen ditu, itun guztiak badira ere (…),
Pirinioak hor egonagatik (…)
euskal familia misteriotsuaren kide
guztiak. Euskaldun jaio, euskaraz hitz
egin, euskaldun bizi eta euskaldun hil.
Euskara aberria da, erlijioa diot ia-ia. 149. Agosti Xaho (Atharratze,
1811-1858). Kazetari, historialari
eta filologoa. Parisen
ikasi zuen, eta bertan
argitaratu zituen bere
lehen obrak, frantsesez
eta euskaraz. Errepublikanoa
eta ateoa, jaioterrira
itzuli eta politikan
parte hartu zuen,
karlisten alde. Ospe handikoa
izan zen sortu zuen
Aitor patriarkaren mitoa,
eta bere testuetan gai askori
heldu zien, gramatikako
estudioetatik historia, filosofiara
eta eleberriraino helduz.
1848an abian jarri zuen euskarazko
lehen egunkaria, Uscal-Herrico Gaseta izenekoa. 150. Bizet-en Karmen opera ospetsuan (1895), Prosper
Mérimeé idazlearen eleberrian oinarriturikoan, bi
protagonistak euskaldunak dira: Karmen ijitoa Etxalarrekoa
da, eta Jose Lizarrabengoa Elizondokoa (Baztan). 151. Anton Abbadia (Antoine
Thompson d'Abbadie), zientzialari,
esploratzaile, astronomo eta
filologoa (Dublin, 1810-1897),
bidaiari eta euskarazko kulturaren
sustatzaile nekaezina izan zen. Hendaian zeukan
finkatik abiarazi zituen, 1853an Urruñan, urteroko
Euskal Lore-Joko ospetsuak. Hauetan literatura eta
musika lehiaketak ziren, koplarien guduak, euskal kirolak,
merkatua, oturuntza eta koruak. Euskal Lore-
Jokoak arrakasta handiz izan ziren, hainbat herritan
zehar, 1899 arte, eta Abbadiak lortu zuen garai hartako
euskal intelektualetako asko horietan inplikatzea. 152. 1996az geroztik,
Gipuzkoako
Foru Aldundiak Abbadia Saria
ematen die euskara gizarte
mailan bultzatzeko lanean
nabarmentzen diren pertsona
edo erakundeei. 153. Joan Inazio Iztuetak (Zaldibia,
1767-1845). Europa osoko folklore
liburuetan lehenetako bat idatzi zuen,
Gipuzcoaco dantza gogoangarriak eta
Gipuzcoaco condaira (1824). Lan
horretan herri kantu eta dantzak bildu
zituen. Idazle, poeta,
folklorista, bertsolaria, garai
hartako euskararen aldeko
askoren espirituaren adibide
dugu, hizkuntzaren gainbeherak
eta jasaten zuen jazarpenak
kezka eragiten baitzien. 154. Pierre Loti
eta bere
euskaldunen
unibertsoa.
Honen bizitza
eta literatur
lana espiritu
erromantikoaren
adierazle dira.
Euskal
kulturaren
irudi ideal batekin
liluratuta zegoen. 155. XIX. mendean,
Amerikarako
euskal emigrazioa
oso neurri
handietaraino hazi
zen, Iparraldean
batez ere. Arrazoi
ekonomikoez
gain, asko eta
asko Napoleonen kanpainetan derrigor
alistatu beharretik ihesi zihoazen.
1832 eta 1907bitartean, ehun bat mila
pertsona atera omen ziren Iparraldetik.
Amerikarako emigrazioarekin bat eginez,
lehen euskal etxeak sortu ziren:
Laurak Bat Montevideon (1876),
Buenos Airesen (1877) eta Habanan (1878), eta
Euskaldunak Orok Bat
Rio de Janeiron 156. Garai honetan sortu ziren bertso-paperak, orri inprimatu solteak alegia; bertsolari
lehiaketetako bertso txalotuenak jasotzen zituzten horietan. Oso eskari handia zuten, eta
feria, festa eta merkatuetan bilatzen zituzten. Horiei esker, jendeak aukera zuen bai konposizioak
ikasteko bai beste batzuei helarazteko, eta XX. mendeko hainbat bertsolarik,
Xenpelarrek eta Bilintxek esaterako, inoiz ikusi
gabeko ospea lortu
zuten horrela. 157. Armada ingelesak eta frantsesak
euskara erabili zuten okupatzen zituzten
euskal lurretan beren bandoak egiteko, esate baterako
Wellingtongo dukeak Baigorrin eta Bidarrain
egindako moduan (1814) edo Reille jeneral frantsesak
Iruñean legez, 1811ko urtean sei milla duro, hagradezimendutako
edo preziotako eskaini baitzituen, Espotz
Mina gerrillaria harrapatzeagatik. 158. Euskal Herrira iritsi zen erromantizismo berantiarreko
figura poetikoen artean, Pierre Topet Etxahun dugu (Barkoxe,
Zuberoa, 1786-1862). Osatu zituen kantu liriko handiek,
Mundian malerusik, Bi berset dolorusik, Etxahunen
bizitziaren khantoria eta Ahaide delezius huntan izenekoek,
biltzen egiten dute haren bizimodu gorabeheratsu
osoa, kartzela, traizioa eta erromesaldia barne. 159. Dominique (1881).
Joseph Garat-ek
(1749-1833), Napoleonen
kontseilari berau,
Euskal Estatu Nazional bat
sortzeko proposamena aurkeztu
zion hari 1811n; estatu honek 7 probintziak
bilduko zituen, Napoleonen babespean,
eta euskara izanik hizkuntza bakar.
Fenizia Berriaren proiektua ez zen, baina,
garatu. 160. Joan
Antonio
Mogelen
Peru Abarca
eleberria
1880an atera
zen argitara,
hainbat
galarazpenen
ondotik.
Lan honekin,
euskararen
mendebaldeko
euskalkiak
literatur maila
iritsi zuen.